Jak zainstalować włącznik światła z jednym przyciskiem - schematy elektryczne
Jednoramienny włącznik światła jest najczęściej stosowanym w domu urządzeniem elektrycznym. Ma on prostą funkcję przełączania: zamyka i otwiera obwód żarówki. Po zapoznaniu się z jego budową i podstawowymi zasadami instalacji, samodzielne podłączenie pojedynczego włącznika światła nie jest trudne.
Rodzaje pojedynczych łączników przyciskowych
Dla niewprawnego oka odpowiedź na to pytanie jest prosta - pojedynczy łącznik przyciskowy zawiera jeden przycisk, który steruje włączaniem i wyłączaniem oświetlenia. Nieco bardziej dogłębne badania wykazały, że istnieje kilka typów urządzeń z jednym ruchomym elementem konstrukcyjnym. Najczęstsze z nich są trzy:
- normalnym urządzeniem;
- otwór przelotowy;
- Połączenia krzyżowe.
Różnią się one pod względem układu grup kontaktowych. Zarówno zespół przelotowy, jak i zwrotnica przeznaczone są do stosowania w złożonych systemach - do niezależnego sterowania oświetleniem z różne punkty. Zewnętrznie są one prawie nie do odróżnienia od frontu, oznaczenia nie zawsze są nanoszone. Od tyłu można je rozróżnić na podstawie liczby zacisków i układu scalonego, który często jest oznaczony na odwrocie. Dlatego przy zakupie należy zachować ostrożność.
.
Po zapoznaniu się z zasadą działania modułów przelotowych i zwrotnicowych jest oczywiste, że można je podłączyć do normalnego przełączania świateł (włączania i wyłączania), jeśli zostały zakupione przypadkowo lub jeśli nie ma innych. Urządzenia takie są jednak droższe. Standardowy schemat połączeń dla zwykłego przełącznika jednoramiennego jest pokazany na rysunku.
Istnieją dwa różne typy urządzeń z pojedynczym przyciskiem:
- montowane powierzchniowo;
- Wewnętrzne.
Są one funkcjonalnie takie same, ale pierwszy z nich jest montowany na powierzchni, a drugi w specjalnie przygotowanym wgłębieniu.
Jednokierunkowe urządzenie SPD jest wyposażone w przycisk.
Z zewnątrz pojedynczy moduł przycisków wygląda jak część przesuwna i ramka dekoracyjna. Obie części można łatwo zdemontować.
Po wyjęciu klucza można zobaczyć płytkę ślizgową związaną z grupą styków, śruby zacisków i śruby końcówek zwalniających. Po zdjęciu ramki widoczne są śruby mocujące urządzenie do ściany. Widoczny jest również wskaźnik włączenia, jeśli jest zamontowany.
W przypadku dalszego demontażu można dotrzeć do grupy styków, składającej się ze styków ruchomych i nieruchomych. Czasami śruby zaciskowe są umieszczone z tyłu. Jeśli są one umieszczone z przodu, z tyłu nie ma nic interesującego.
W dalszej części tekstu łączniki jednostronnego działania należy traktować jako inne urządzenia łączeniowe z pojedynczą grupą styków służących do nawiązywania i rozwierania kontaktów: w wykonaniu obrotowym lub przyciskowym.
Prace przygotowawcze i wybór miejsca instalacji
Instalacja pojedynczego przełącznika ściennego rozpoczyna się od umieszczenia samego przełącznika, puszki przyłączeniowej i lampy. Patrz powyższy schemat.
W praktyce realizuje się to w następujący sposób:
- Przewód od skrzynki bezpiecznikowej w rozdzielnicy z przewodami L, N, PE (w układzie TN-C może nie być przewodu ochronnego) idzie do skrzynki rozdzielczej;
- Ten sam przewód jest prowadzony do oprawy oświetleniowej;
- W szczelinie między przewodami fazowymi umieszcza się dwużyłowy kabel łączący przełącznik.
Ważne! Ogólnie przyjmuje się, że do podłączenia włącznika światła należy również ułożyć kabel trójżyłowy. Jedna żyła nie będzie używana, ale może się przydać w przypadku późniejszej modernizacji systemu (zainstalowania jednostki przelotowej lub odwracalnej).
W przypadku dwóch pierwszych punktów bardzo pożądane jest stosowanie wyrobów kablowych z kolorowymi lub cyfrowymi oznaczeniami żył. Zmniejsza to nakłady na okablowanie (nie ma potrzeby identyfikacji i oznaczania żył) i minimalizuje możliwość popełnienia błędu. W przypadku kabli biegnących do rozdzielni oznaczenie nie jest konieczne. połączenie jest niezależne od fazowania.
Zazwyczaj do instalacji oświetleniowych przewody miedziane o przekroju 1,5 mm² z przewodami miedzianymi o przekroju 1,5 mm². Kable odpowiednie do instalacji można wybrać z tabeli.
| Kabel | Liczba żył | Dodatkowe funkcje |
| VVGp 2x1,5 | 2 | Płaska |
| VVGp - NH 2x1,5 | 2 | Płaskie, niepalne |
| VVG 3x1,5 | 3 | |
| NYY-J 3x1,5 | 3 | Niepalne |
| VVG - NG- Ls 3x1,5 | 3 | Niepalny, o niskiej emisji dymu |
Przepisy dotyczące instalacji elektrycznych nie regulują ściśle miejsca montażu wyłączników domowych. Podana jest tylko odległość od przewodów gazowych. Musi to być co najmniej 0,5 m. Zaleca się, aby urządzenie było zainstalowane na wysokości 1 m. Wyjątek stanowią udogodnienia dla dzieci. Tam elementy przełączające muszą być zainstalowane w miejscu niedostępnym dla dzieci - 1,8 m - a przepisy w tym zakresie są bardzo surowe. W pozostałych przypadkach można stosować zasady bezpieczeństwa i wygody. Należy również określić rodzaj okablowania (podtynkowe lub natynkowe), a wybierając miejsce instalacji urządzenia i rozdzielnicy, wziąć pod uwagę wygodę i możliwość poprowadzenia przewodów.
Procedura instalacji urządzeń (instrukcje krok po kroku)
W przypadku wyboru okablowania podtynkowego należy przewidzieć wnęki w ścianie na zainstalowanie puszki rozdzielczej i gniazda (puszka plastikowa, gniazda można zainstalować w podobnej puszce). Jeśli jest on otwarty, należy zainstalować podkładki, na których zostaną zainstalowane urządzenia. Następnie należy poprowadzić kable w wybrany sposób i wprowadzić je do gniazda i puszki przyłączeniowej. Następnie można przystąpić do instalacji. Minimalne narzędzia wymagane do tego celu to
- Obcinak do drutu do cięcia przewodów;
- Obcinak do izolacji do usuwania izolacji;
- Jeśli jest dostępny, ściągacz izolacji do zdejmowania izolacji z przewodów;
- Zestaw śrubokrętów (co najmniej dwa).
W tym procesie mogą być potrzebne inne elementy.
Najpierw należy skrócić przewód do takiej długości, aby możliwe było zamknięcie puszki przyłączeniowej lub zainstalowanie urządzenia w gniazdku na końcu instalacji.
Najpierw należy zdjąć zewnętrzną powłokę kabla za pomocą noża do cięcia. Należy to robić ostrożnie, aby nie uszkodzić izolacji przewodów (zwłaszcza nie dotykać miedzianych żył).
Następnie należy rozebrać przewody do długości 1-1,5 cm. Można to zrobić za pomocą noża kuchennego, a jeśli ma się ściągacz izolacji, jest to jeszcze łatwiejsze.
Odcięte końce są wygięte we właściwym kierunku. Następnie można przystąpić do łączenia przewodów. Tradycyjnie połączenia w puszkach wykonuje się przez skręcanie. Możesz to zrobić już teraz, przestrzegając dwóch zasad:
- Przewody miedziane i aluminiowe nie mogą być skręcane;
- Wszystkie żyły muszą być zaizolowane (taśmą izolacyjną lub plastikowymi kapturkami).
Zaleca się lutowanie oplotów miedzianych przed ich zaizolowaniem.
Jednak we współczesnym środowisku istnieją wygodniejsze sposoby łączenia przewodów w puszce. Na rynku dostępne są różne rodzaje zacisków do instalacji elektrycznych, zarówno śrubowych, jak i zaciskowych.
Montaż jest czystszy, bezpieczniejszy i bardziej niezawodny.
Od tego momentu można przystąpić do podłączania samego przełącznika. Pierwsze kroki są podobne:
- Skrócenie kabla dwużyłowego;
- Usunąć poszycie zewnętrzne;
- Izolacja taśmowa.
Następnie należy zdemontować urządzenie - ostrożnie, aby go nie uszkodzić, wyjąć klucz i panel dekoracyjny.
Następnym krokiem jest włożenie odizolowanych końcówek przewodów do wyłącznika i zabezpieczenie ich. Kolejność podłączania nie ma znaczenia, ale zazwyczaj końcówka zasilająca jest podłączana do dolnego zacisku, a końcówka wychodząca do górnego.
Następnie zamontuj wyłącznik z powrotem w puszce, odczep uchwyty i przymocuj do podłoża za pomocą wkrętów samogwintujących.
Po zakończeniu podłączania przewodów należy jeszcze raz sprawdzić, czy schemat połączeń jest prawidłowy. Na koniec można zamontować ozdobną ramkę z kluczem.
W ten sposób można zakończyć podłączanie elektrycznego włącznika światła za pomocą jednego przycisku. Teraz można włączyć zasilanie, a następnie przetestować oświetlenie.
Zasady bezpieczeństwa podczas instalacji
Podstawowa zasada bezpieczeństwa mówi, że wszystkie prace należy wykonywać przy wyłączonym zasilaniu. Należy dopilnować, aby w miejscu pracy nie występowało napięcie. Stuprocentową pewność można uzyskać, dokonując uzgodnień technicznych:
- Odłączenie napięcia w rozdzielnicy przez odłączenie odpowiedniego wyłącznika;
- Odłączenie przewodu wychodzącego z wyłącznika - tworzy to widoczną przerwę w obwodzie i zapobiega omyłkowemu podaniu napięcia przez osoby nieupoważnione;
- Sprawdzenie braku napięcia (śrubokrętem, multimetrem) bezpośrednio na stanowisku pracy - z powodu nieprawidłowego oznaczenia lub braku aktualnych zmian w schemacie rozdzielnicy może dojść do zadziałania niewłaściwego wyłącznika lub wyłącznika głównego.
Ważne! Bezpieczeństwo pracy przy instalacjach elektrycznych wymaga również uziemienia części znajdujących się pod napięciem oraz umieszczenia tabliczek ostrzegawczych i ochronnych. Trudno sobie wyobrazić, by ktokolwiek przestrzegał tych zasad podczas wykonywania prac domowych. Jednak środki ostrożności nigdy nie są niewystarczające - zaleca się ich przestrzeganie.
Sprzęt ochronny jest również ważnym elementem bezpieczeństwa podczas pracy z urządzeniami elektrycznymi:
- rękawice dielektryczne;
- maty dielektryczne;
- Izolowane narzędzia ręczne z nieuszkodzoną, nieuszkodzoną powłoką.
Przydatne informacje: Podłączanie wyłącznika za pomocą jednego śrubokręta.
Przede wszystkim należy pamiętać, że przewód pod napięciem wygląda dokładnie tak samo jak przewód bez napięcia. Przewód odłączony od napięcia musi być monitorowany za pomocą przyrządu.